Wieszokleta-strach poeta
Posrod łanu liryki szpetnie stoi.
Krzesze rymy czestochowskie
Cos tam o lecie,
Cos o wiosnie.
Tylko Wrobla gawiedz
Niepomna funkcji stracha
Zachwycona licznie ku niemu przylata.
Słucha o ciepłym deszczu w maju.
O uroku lisci w brzozowym gaju.
O tym jak sierpien żąć zaczna
i jak po kolorowej jesieni,
przychodzi sroga zima.
Skąd tyle wrażliwosci u stracha spytacie?
Ot nic wielkiego.
To za sprawą serca wrobla,
co nocą w słomianej piersi stracha kołacze.
M.Nowina 14.03.2013